Vanop het terras bestudeer ik het imposante schouwspel. De hemel licht afwisselend op en wordt weer donker. Het doet me denken aan ons telefoontje. En hoe ze letterlijk overdonderd wordt. Hoe haar stem breekt onder de druk. Net als de bliksem, flitsen gedachten heen en weer. Verplichtingen, werk, relaties, de wens om zichzelf niet te verliezen.
Een lange gele draad klieft horizontaal door de lucht. Blijkbaar toch iets dichterbij dan ik dacht, want de bijhorende donder davert, en laat me een stap achteruit zetten. De regen die intussen valt verspreidt een heerlijke lucht van groen en fris en belooft nieuwe zuurstof. Nieuwe zuurstof die ruimte maakt in het hoofd, en die haar liefde voedt. Want dat is haar echte stuwkracht <3
Herkenbaar en op zoek naar jouw stuwkracht ?
Welkom !